Dertien jaar geleden alweer mocht ik voor de toen nog niet wijlen Amsterdam Weekly de toen eveneens nog niet wijlen Gerrit Komrij interviewen over zijn poepboek. Als kop suggereerde ik ‘Vlakspoelers en diepspoelers’, maar de redactie koos voor ‘Talking shit with Komrij’ met als onderkop ‘Award-winning author digs into toilets’. It’s not often that you […]
(Dit is een gerecyclede, geüpdatete versie van een artikel dat eerder, onder dezelfde naam, op dit blog verscheen. Tevens te bewonderen in de zomerbode van boekhandel Schimmelpenninck, Weteringschans, Amsterdam) Wie leest er nog Couperus? In ieder geval de luitjes van het Louis Couperus Genootschap en middelbare scholieren, voor de leeslijst. En ik dus, sinds ik
„Haar” metgezel overleden.Meer dan vijftig jaar geleden moet dat een hemeltergend gezicht zijn geweest. Een fiets of wat daar toen voor doorging en er bovenop: een vrouw! Heel Deventer is er voor uitgeloopen en duizenden menschen, door de politie met moeite in bedwang gehouden, hebben dit vrouwonteerende schouwspel met hun verontwaardigde kreten den noodigen „luister”
1e Kerstdagmiddag, het Betty Asfalt Complex te Amsterdam, de Kerstvoorstelling van Margreet Dolman en dominee Gremdaat. Op de eerste rij zit een homostel. De een geeft de ander een zoen. En nog één. Zijn vriend, die wat onzeker reageert op de publieke intimiteit, merkt op: “Hier mag het tenminste.” Hierbij zij aangetekend dat Dolman en
“Hij had thuis die volslagen blindheid, die zoo dikwijls hebben mannen, zeer kundig en bekwaam in betrekking en werkkring, gewend scherp om te blikken in het wijde perspectief van hun arbeidsveld, maar bijziende thuis; gewoon te analyzeeren de massa der dingen, en niet de détails van een ziel; wier menschenkennis is gebazeerd op principe, en
De bekende wandelaar, de heer L. O. Dudok de Wit, toont heden, dat hij op zijn 61-jarigen leeftijd nog zijn ouden roem als wereldwandelaar weet te handhaven. Gisterochtend om vier uur begon hij, volgens het Hsbl., zijn 50e wandeling van Breukelen naar Baarn. Voor de eerste maal deed hij die wandeling op 2 Juli 1889
Amsterdam, winter 2010. Ik loop met mijn vriendin over de besneeuwde straten, als een groep jochies van een jaar of 14 ons tegemoet komt. Naast ons opent een chauffeur van het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf net de deuren van zijn bus. Een van de jochies (Marokkaantjes, 15 jaar geleden heetten ze nog naffers) smijt een sneeuwbal
De Amsterdamse dorpszender AT5 had donderdag een geinig filmpje. Waaruit blijkt dat het zorgeloos parkeren is als je uit de juiste familie komt. Pieter van Vollenhoven ging even wat kopen in de hoofdstedelijke koopgoot voor voetbalvrouwen, maar had z’n wagen blijkbaar niet volgens de regels geparkeerd. Twee parkeerwachters zijn al doende een bonnetje te schrijven,
Het ‘ach gut’-gehalte was weer eens hoog op/in de journaalbeelden van de ijbeertjestweeling die de buitenruimte van hun gevangenis in Ouwehands Dierenpark weer in mochten. Om een en ander in perspectief te plaatsen verdient het aanbeveling om in het restaurant van de dierentuin broodje jongeijsbeerkroket op het menu te zetten, opdat ouders in de gelegenheid
Willem Frederik Hermans zei ooit: “Ik groeide op in een buurt waar de straten vernoemd waren naar terecht vergeten negentiende-eeuwse schrijvers.” In de jaren dertig van de vorige eeuw woonde Hermans in de Amsterdamse buurt Oud-West, in de Eerste Helmersstraat. En inderdaad, vandaag de dag zijn er nog weinigen die de moeite nemen de sentimentele
De Deccan Chronicle, een regionale Indiase krant, publiceerde vandaag in de rubriek God & I een bijdrage van S.P. Balasubrahmanyam – SPB voor intimi en fans – die mij de schellen van de ogen heeft doen vallen. S.P. Balasubrahmanyam, volgens de krant een ‘renowned singer, actor, music director, producer and dubbing artist’, laat het volgende
Wie leest er nog Couperus? In ieder geval de luitjes van het Louis Couperus Genootschap. En ik dus, sinds ik voor de som van 15 euro zijn tien grootste werken aanschafte (paperback, in cassette). Ik moet zeggen: die Louis, die kon er wat van. In Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan… (1906) toont de
